Klare taal over staal

Sjoemelen met sterren

Vanaf 1 januari 2026 zal het Carbon Border Adjustment Mechanism (CBAM), dat al vanaf oktober 2023 geleidelijk wordt ingevoerd, volledig in werking treden. Deze Europese verordening moet ervoor zorgen dat de CO2-uitstoot van de productie van goederen die buiten de EU zijn gemaakt aan de grens wordt verrekend. Met het CBAM wil de EU eerlijke concurrentie tussen Europese en niet-Europese bedrijven bevorderen, het zogeheten weglekeffect tegengaan en decarbonisatie versnellen. Geïmporteerde goederen die onder het CBAM vallen zijn o.a. elektriciteit, waterstof, aluminium, ijzer en staal. De Europese staalsector gaat al geruime tijd gebukt onder ‘dumping’ van goedkoop staal uit China en snakt naar eigen zeggen naar hulp uit Brussel, waartoe het CBAM een poging is. Maar Europese maatregelen hebben alleen zin als de EU zich niet in de maling laat nemen door vernuftige greenwashingtechnieken en gunstige labels.

In december 2024 kondigde de Indiase regering aan een nieuw certificaten­systeem in te voeren voor staal. Geproduceerd staal met een koolstof­voetafdruk lager dan 2,2 ton CO2 per ton staal wordt beschouwd als ‘groen’ staal en beloond met drie groene sterren. Wanneer staal geproduceerd wordt met minder dan 1,6 ton CO2 per ton staal worden zelfs vijf sterren toegekend. Eind juli 2025 meldde het Indiase nieuws­platform Rediff dat inmiddels al 39 bedrijven een aanvraag hebben ingediend voor deze groene staal­certificaten. Dat klinkt misschien mooi, maar eigenlijk zijn we getuige van begrips­inflatie van ‘groen staal’. De klassieke hoogoven­route levert gemiddeld namelijk staal met een koolstof­voetafdruk van zo’n 2,3 ton CO2 per ton staal. Met een beetje proces­optimalisatie, moderne installaties en slim warmte­gebruik kan grijs staal, geproduceerd met kolen, dus al door voor een driesterren­papiertje. De CO2-voetafdruk van een gemiddelde EAF draaiend op aardgas ligt zo rond de 1,43 ton CO2 per ton staal. Daar mag vanaf nu dus een label met vijf groene sterren op. De timing van dit nieuwe systeem, vlak voordat CBAM volledig in werking treedt, lijkt een doelbewuste poging om ‘vies’ staal alsnog op de Europese markt te brengen. Hopelijk trappen we er niet in.

Blijf op de hoogte

van het laatste nieuws

Artikelen

Slakken? Niet zomaar opgelost!
Sjoemelen met sterren
Russisch gas met een Turks labeltje
Willen we voor de nieuwe staalfabriek afhankelijk worden van modules van buiten Europa?
Hardnekkige mythe ‘strategische autonomie’ vertroebelt debat over toekomst Tata Steel IJmuiden
‘Drill, baby, drill’
Groene halffabricaten uit Midden-Oosten: weinig invloed op strategische (on)­afhankelijkheid
Giftige staalslakken ten onrechte gebruikt als ‘veilige’ bouwstof
Effect van giftig uitspoelwater staalslakken onvoldoende gemeten
Juridische staalslak procedures liggen Tata c.s. zwaar op de maag